Halvetîlik, Kur’an ve Sünneti esas alan bir tasavvuf yoludur. Ehli Sünnet vel Cemaat mezhebi içerisinde yer almakta olup, Edillei Erbea(dört şer’i delil) denilen kitap, Sünnet, İcmâ ve Kıyas ölçülerini kendine ilke edinmiştir.

Halvetîler; Kuranı Kerimi kendine rehber edinen, Peygamberimizin Sünneti dışında bir hayat ölüçüsü tanımayan, her işinde Allah rızasını gözeten ve kazanmaya çalışan kardeşlerdir. Halveti mensupları özünde ve sözünde ehlibeyt sevgisiyle yoğrulmuş ve bu sevgiyi her şeyden aziz tutmuşlardır.

Resulullah Efendimizin, Hz Ali Efendimize, Allah’a giden yolların en yakını olarak “Lâ ilâhe illâlah) cehri (açıktan) zikrini verdiği ve tasavvuf yolunu açtığı bütün kaynaklarda vardır. Hâfi (gizli) olan zikirleri de Hz Ebubekir Efendimiz yoluyla tarif etmişlerdir.

Altun Silsilede 21.sırada yer alan İbrahim Zahid Geylâni Hz “ne kadar, ”Tarikî Aliye” ismiyle, sadece ”Tevhid” esmasıyla gelmiş, İbrahim Zahid Geylâni zamanında yedi esmaya çıkarılmıştır. Lâ ilâhe illallah, Allah, Hu, Hak, Hay, Kayyum, Kahhar.

Halveti yolu nefis terbiyesine dayalıdır. Nefis yedi başlı canavara benzetilip her başına bir esma konulmuştur. Halveti Yolu’nun dersi 100 istiğfar, 100 Selavat ve Resulüllah Efendimizden başlayarak büyüklere bağışlayıştan ibarettir. Esma okunmasında adet yoktur.